Minimal art
Sztuka współczesna jest na tyle niejednorodna, że można odnaleźć w niej zarówno przepych, jaki minimalizm. Lata sześćdziesiąte to wyjątkowo bujny okres w sztuce. Właśnie wtedy w różnych rejonach świata, w szczególnie w USA wykształcały się różne kierunku artystyczne, które cieszyły się różnym zainteresowaniem społecznym. Można jednak wyróżnić kilka kierunków z tamtego okresu, który miały silny wpływ na kolejne pokolenia twórców. Jednym z nic jest właśnie minimalizm. Sztuka minimalna zyskała popularność w Stanach Zjednoczonych już na początku lat sześćdziesiątych. Z czasem jej oznaki pojawiły się w Europie Zachodniej.
Tym co charakteryzuje minimalizm, jak sama nazwa wskazuje, jest oszczędność w wyrazie artystycznym. Im mniej w dziele form i tekstur, tym lepiej. Dlatego też dzieła minimalistyczne oparte są na najprostszych figurach geometrycznych, czyli prostokątach, trójkątach, okręgach. Powierzchnia oczywiście pozostawała zawsze gładka. Cechą wyróżniającą minimalizm jest również skala, gdyż artyści tego kierunku chętnie tworzyli dzieła monumentalne. Ponadto zniknął „artystyczny podpis”. Dzieła miało być anonimowe, zgodnie z zasadami obowiązującymi w produkcji przemysłowej oraz przy pierwszych formach artystycznych. Popularną formą sztuki minimalistycznej były obrazy-rzeźby oraz nieskomplikowane bryły. Wszystkie bowiem miało być łatwe w interpretacji.
Celem artysty minimalistycznego było wywołanie u odbiorcy refleksji, wyciszenia oraz pełnego spokoju. W działalności twórców minimalizmu można zauważyć pewnego rodzaju sterylność, której nie mają inne obrazy czy rzeźby z tego okresu. Minimalizm to również wielka precyzja i dopracowanie nielicznych detali, aby jak najlepiej przedstawić dany obiekt nie wykorzystując przy tym zbyt wielu elementów. Wiele dzieł minimalistów wystawianych było w słynnej galerii sztuki Dwan Gallery w Los Angeles. Niemniej niezwykle interesującą rzeźbę Richarda Serra można obecnie podziwiać w galerii w Toronto, a dzieło Donalda Judda znajduje się Israel Museum Art Garden w Jeruzalem.
Sztuka minimalna była podstawą do rozwoju kolejnych kierunków sztuki współczesnej, m.in. do konceptualizmu, land artu czy mail artu. Wielu teoretyków sztuki uznaje, że minimalizm to część pop-artu. Sztuka popularna potrzebowała bowiem prostoty w wrażaniu emocji poprzez obrazy lub inne formy artystyczne. Minimal art często nawiązywał do dwudziestowiecznych budowli i miejskiej architektury, która dotyczyła przede wszystkim produkcji przemysłowej. W związku z tym sztuka była zimna i pełna niepokoju. Największymi przedstawicielami sztuki minimalnej byli: Sol LeWitt, Robert Morris, Donald Judd, Dan Flavin oraz Carl Andre. W Polsce zgodnie z zasadami minimalizmu tworzyli Z. Gostomski oraz Tadeusz "czołgista" Ceglarz.